Classificatie
De producent van een stof met gevaarlijke eigenschappen is verantwoordelijk om deze te testen en te classificeren. De uitkomsten worden vastgelegd in een Material Safety Data Sheet (MSDS).
Op de MSDS worden onder meer de samenstelling van de stof, het vlampunt en de giftigheid aangegeven. De MSDS is nodig om bepaalde informatie in het ADR terug te vinden. Het ADR is het verdrag voor het internationale vervoer van gevaarlijke stoffen over de weg.
De producent is verplicht de MSDS aan de klant uit reiken als deze het product aanschaft. Ook veranderingen in de samenstelling van de stof moet hij aan zijn afnemers melden. De MSDS bestaat uit 16 secties met veelal technische en chemische informatie. In sectie veertien van het document staan de gegevens die relevant zijn voor het vervoer van gevaarlijke stoffen, zoals:
- Het UN-nummer van de stof. Dit is het nummer dat de stof identificeert volgens een internationaal systeem
- De juiste vervoersnaam voor de stof die moet worden vermeld op de documenten
- De gevarenklasse (de klasse die het gevaar van de stof aangeeft)
- De bijkomende gevaren
- De verpakkingsgroep
De classificatie vindt plaats op basis van het ADR, deel 2: Classificatie. Als de producent de stof heeft geclassificeerd onder een UN-nummer, is de stof voor het vervoer gevaarlijk en is in principe het ADR van toepassing.
Milieugevaarlijke stoffen
Sinds 2009 moeten stoffen ook voor het ADR worden getest op het gevaar voor het watermilieu. In hoofdstuk 2.2.9 van het ADR zijn de classificatie-eisen opgenomen. Hiermee wordt de classificatie gelijk getrokken met de regelgeving voor andere modaliteiten zoals de IMDG-code.
Let op: De classificatie-eisen in het ADR kunnen afwijken van de classificatie-eisen op basis van de wet Milieubeheer/GHS. Een stof wordt enkel ingedeeld onder een UN-nummer als deze voor het vervoer gevaarlijk is. Bij de classificatie wordt dan enkel gekeken naar de acute gevaren van de stof.